شاید بشود گفت کارک‌نوشته‌ها همان «روزنوشته‌های شخصی امیرعلی رستگار کازرونی» هست. روزنوشته که نه، گاه نوشته. این روزها بیشتر در کانال تلگرامیِ آن می‌نویسم. آن‌جا به روزنوشته نزدیک‌تر است.

محتوای متنی که اینجا قرار می‌گیرد با آنجا کمی متفاوت است. تصورم این است که دوستانی به اینجا سر می‌زنند که برای متن‌های طولانی و عمیق‌تر وقت و حوصله دارند؛ و احتمالاً بیشتر اهل مطالعه جهت توسعه فکری، جهان‌بینی و مهارت‌های شخصی خودشان هستند. با این «فرض»، متن‌هایی که اینجا آماده می‌کنم جنس متفاوتی دارند. و البته هیچ وقت کامل نیستند.

و اعتقاد دارم موضوعات زمانی کامل‌تر می‌شوند که دوستانم دیدگاه خود را زیر آن بنویسند و فضا را برای گفت و گو باز کنند. چرا که دیدگاه‌ها فرصت خوبی هستند که حرف‌های ناگفته، جزئیات و حواشی که شاید از حوصله متن اصلی خارج شود، باز شود و به آن پرداخته شود.

اینجا را شخصی‌ترین مکانِ «مجازی» می‌دانم که به من فرصت فکر کردن، یاد گرفتن و معاشرت با دوستانم می‌دهد.