در این صفحه وبلاگ دوستانم را اضافه می‌کنم. در وبلاگ قبلی سعی کردم که به ترتیب حروف الفبا بنویسم و حس کردم با این کار جانب انصاف را رعایت می‌کنم. اما این بار این کار را نمی‌کنم. به ترتیب دوستانی که اول به ذهنم می‌آیند اضافه می‌کنم؛ و بعد از آن دوستان دیگری که به جمع وبلاگ نویسان اضافه می‌شوند – و یا من تازه آدرس وبلاگ‌شان را پیدا می‌کنم – به آخر لیست اضافه می‌شوند.

در وبلاگ قبلی یک کار دیگر نیز انجام می‌دادم که احساس کردم از سرِ ادبِ ساختگی باید حتما برای همه انجام بدهم و دیدم بیش از حد دارم در زحمت می‌افتم و البته بعضی جاها وارد تعارفات الکی شده بودم که صرفاً ار سر ادب بود و شاید بشود گفت «حقیقت» نداشت، و این بیشتر از همه اذیت می‌کرد. در نتیجه، این بار هم این روتین را حذف می‌کنم. آن کار این بود که برای هر دوستی که نام می‌بردم یک جمله‌ی کوتاه نیز اضافه می‌کردم. این بار صرفا جملات «حقیقی» و نه «تعارف‌گونه» را اضافه می‌کنم. در ادامه، ممکن است برای بعضی آن را ویرایش، اضافه یا کم کنم.

1. محمدرضا شعبانعلی: او را ابتداً دوست و سپس معلم خود می‌دانم – که نمی‌توانم با اطمینان بگویم برای او نیز همین است؛ یعنی آن که مرا هم دوست خود می‌داند یا صرفاً یکی از شاگردان او هستم. از او زیاد یاد گرفتم و جز افراد تاثیرگذار زندگی من است. تا حالا او را «به حضور» ندیده‌ام و در دلم احترام و ارزش بالایی دارد. 

2. امیرمحمد قربانی: حقیقتاً یادم نمی‌آید که او را اولین بار چه زمان و در چه مکانی دیدم. اما خاطرات مشترک زیادی با هم داریم. هر بار نامش را می‌شنوم حقیقتاً خوش‌حال می‌شوم. حالا دارد مدرسه پزشکی را هم پیش می‌برد.

3. محمدجواد یعقوبی: از دوستان خوب من است که متمم بستر این آشنایی را برایمان ایجاد کرد. امیدوارم روزی دوباره شروع به نوشتن بکند.

4. مهدی کاواری: دوست عزیزی که بعضی از دیدارهایمان، دیدارهایی برای غُصه خوردن بوده است؛ قرار می‌گذاشتیم برای غصه‌خوردن.

5. علیرضا هاشم‌آذر: با شنیدن نامش اول از همه دوران Case Presentation را به یاد می‌آورم. زمانی می‌نوشت و امروز نمی‌دانم دارد می‌نویسد یا نه.

پی‌نوشت: اسامی که لینک به آن‌ها متصل نیست یعنی در حال حاضر نمی‌نویسند و یا آن که من وبلاگ جدیدشان را نمی‌شناسم.

..:: این صفحه در حال تکمیل شدن می‌باشد ::..