دوران راهنمایی بودم، کلاس ریاضی بود و معلم‌مان تصمیم گرفته بود که از ما امتحان بگیرد. اول صحبتش گفت: «اسم‌تون رو کامل بنویسید.»
من نوشتم: «امیرعلی رستگار»
مجدداً تاکید کرد: «کامل کامل بنویسید لطفا.»
من پسوند فامیلیم رو هم اضافه کردم: «امیرعلی رستگار کازرونی»
چند دقیقه‌ای گذشت و مجدد تاکید کرد: «نام کامل لطفا»
من اسمی که باهاش در بین خانواده و دوستان صمیمی هم صدا می‌شدم را نیز اضافه کردم: «کسری امیرعلی رستگار کازرونی»
بعد دیدم خیلی طولانی شد، همین جوری زدم سر هم ببینم چی می‌شود: «کارک»
جلسه بعد که برگه‌ها تصحیح شد من این جوری صدا زده شدم: «خوب! جناب کارک تشریف بیارید اینجا لطفا»
بچه‌ها متوجه این نوع جدید از صدا زده شدن نشدند، اما سروش این رو متوجه شد. از من داستانش رو پرسید و وقتی بهش گفتم، شروع کرد مسخره کردن و این کلمه افتاد توی زبونش. تا این که کم‌کم بقیه هم یاد گرفتن و بعد از یک مدتی عادی شد و اینم بخشی از دارایی!های من شد.
سلام دو ساله هست